Etap diecezjalny procesu beatyfikacyjnego siostry Marii Dulcissimy Hofmann zakończył się w Raciborzu-Brzeziu. Teraz dokumenty dotyczące świętochłowiczanki trafiły do Watykanu.
Uroczystość odbyła się w Brzeziu, gdzie s. Maria Dulcissima Hofmann zmarła. Po podpisaniu dokumentów potwierdzających wypełnienie się procesu beatyfikacyjnego mszy św. dziękczynnej przewodniczył arcybiskup katowicki. Opowiadał o życiu s. Dulcissimy. Cytował jej słowa: "Dnia 21 marca 1931 r. prosiłam Zbawiciela, by wypełnił swoją wolę i swe zamiary względem mnie, nawet jeśli miałaby to być choroba i cierpienie".
- Swoje cierpienia, złączone z cierpieniami Jezusa Chrystusa, s. Dulcissima ofiarowała za Kościół, Ojca Świętego, biskupów, kapłanów, swoje zgromadzenie oraz za wszystkich potrzebujących, a zwłaszcza za grzeszników. Nie przyjmowała ona cierpienia jako nieszczęśliwego dopustu, jakiegoś ciągu "przypadków", ale świadomie starała się je zrozumieć i nadać mu głębszy sens. W przyjęciu cierpienia odczytywała swoją misję — mówił abp Skworc.
Teraz cała dokumentacja dotycząca Sługi Bożej siostry Dulcissimy, zebrana w czasie trwania tego dochodzenia, zostanie przedstawiona Stolicy Apostolskiej, aby nastąpiło wymagane rozeznanie w Kongregacji Świętych i ukazanie jej drogi do świętości całemu Kościołowi. Nie wiadomo jak długo ten proces może potrwać, gdyż Watykan ma obecnie około 5 tys. Podobnych spraw.
W zakończeniu diecezjalnego etapu procesu beatyfikacji ze Świętochłowic wzięli udział m.in.: Prezydent Świętochłowic Daniel Beger, Wiceprezydent Sławomir Pośpiech, ks. Bogusław Jonczyk – proboszcz parafii pw. św. Józefa na Zgodzie, uczniowie Gimnazjum im. Dulcissimy Hoffmann, Straż Miejska oraz członkowie spokrewnionej rodziny.
Siostra Maria Dulcissima przyszła na świat 7 lutego 1910 jako Helena Hoffmann w rodzinie Józefa i Albiny z domu Jarząbek. Z siostrami Maryi Niepokalanej zetknęła się w przedszkolu, które prowadziły zakonnice. Do Pierwszej Komunii Św. przystąpiła 5 maja 1921. We wrześniu 1927 roku złożyła prośbę o przyjęcie do Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej. Została kandydatką do zakonu. Pracowała w przedszkolu na Zgodzie, potem w szpitalu w Szopienicach.
17 marca 1928 rozpoczęła postulat we Wrocławiu. Wkrótce okazało się, iż cierpi na jakąś niezdiagnozowaną wcześniej chorobę, która rozwija się w szybkim tempie, najprawdopodobniej guza mózgu. Po przywdzianiu szat zakonnych przybrała imię Maria Dulcissima. 15 sierpnia 1932, stwierdzono u niej całkowity zanik pamięci i mowy. W październiku 1932, wbrew woli przełożonych, matka Albina zabrała ją do domu rodzinnego na Zgodzie, a od 18 stycznia 1933 przebywała w klasztorze w Brzeziu nad Odrą. Tam w 1934 dostąpiła daru jasnowidzenia. Siostra Dulcissima niejednokrotnie przepowiedziała mające nastąpić zdarzenia. 18 kwietnia 1935 w klasztorze złożyła śluby wieczyste, będąc na łożu boleści. W Wielkim poście 1935 ujawnił się kolejny szczególny dar – wewnętrzne, a przez to niewidzialne na zewnątrz stygmaty, początkowo na rękach i nogach, potem także na sercu. Zmarła 18 maja 1936 o godz. 5:30, mając 26 lat. Pogrzeb odbył się 22 maja na brzeskim cmentarzu.
